**گلشیفته ی فراهانی : در شرایطی به برنامه آمد که هنوز متاثر از درگذشت رسول ملاقلی پور ، هر بار با نامش گریه می کرد. تعریف او از میراث های انسانی جالب بود و آن عکسی که از ملاقلی پور نشان داد جالبتر.


**هانیه توسلی :تاکید مجری بر شباهت ظاهری توسلی به هدیه تهرانی از نکات بامزه و مضحک بود و آهنگ پخش شده برای توسلی و پرت شدنش به دنیای کودکی بامزه تر.


**بهرام رادان : متکلم وحده. به هیچ عنوان اجازه ی عرض اندام به مجری را نداد. تاکید بر دوستی اش با گلشیفته ی فراهانی و بردن نام یک منتقد درجه سه به عنوان الگو و یا شاید ادای دین به برخی از دوستان. خودخواهی و غرور. سخنرانی از روی نامه ای که چند وقت پیش تمام خبرگزاری ها آن را پخش کردند. دوستی های ملموس و بوسه ی آخر که به همه ی مردم داد. ( نمی دونم چرا برای مجری اینقدر جالب بود که رادان از بچه های جبهه و جنگ می گوید. به موهای بلندش نمی آمد یا به سابقه ی ذهنی مجری از او ؟ )

**باران کوثری : شاید با این سن کم و تجربه های کمی شخصی تا حرفه ای ، توقع چنین تسلطی در کلامش را هیچ کس نداشت. البته آنهایی که از نزدیک کوثری را می شناسند خوب می فهمند که هیچ گاه او نه خواست که دروغ بگوید و نه ریا کند. صداقت کلامش خیلی ها رو متحیر کرد و مجری مرعوب خونسردی و نجابت کلام کوثری شد. تا جایی که بارها و موکدا در برنامه های بعدی به اشتباهش در گفتن سخن جهانگیر کوثری در جلوی دوربین اعتراف کرد. آهنگ کلاه قرمزی و پسر خاله ، تعریف نصفه و نیمه از سینمای نجیب و خوش ساخت ، به رخ کشیدن اطلاعات فوتبال و مطیع منطق بودنش نوعی تحسین را برایش در پی داشت.


**مریلا زارعی : وقتی در برنامه ی باران کوثری به تاکید اعلام شد که یکسری قصد تخریب باران را داشتند همه می گفتند مگه مریلا زارعی چیکار کرده. خب طبیعی است که فضای سینمای مطبوعات بازتابی به غیر از نظر یکسری کارشناس سینما نیست و همین هم باعث می شود یک عده از این فضا سوء استفاده کنند. مریلا زارعی عصبی تر از آن بود که بشه پیش بینی کرد او تا آخر برنامه دوام می آورد. هر چند این رفتار تند در محیط آرام و منطقی سینما و هنر جایی ندارد.

**حمید گودرزی : قانع به همه چیز. او حتی از اینکه فیلم هم بازی نکند ناراحت نمی شود. تاکید مجری بر خواندن نماز اول وقت گودرزی ، اعتماد به نفس گودرزی در خواندن آواز با صدایی گرفته و همچنین تاکید بر روابط خوبش با همسرش از نکات آن شب بود.


**شهاب حسینی : از وقتی که مجری برنامه گفت : ( تو خشگلی مردانه داری ) از اول تا آخر برنامه آن چنان مسحور جو قالب بود که تا آخر از استرس زیاد یا آب دهانش خشک می شد یا لکنت در زبانش جاری میشد.


**حامد کمیلی : به نظر بازیگر صلح طلبی می آید که دوست دارد پیشرفت کند. تاکید بر دوستی اش با همه و تاکید مجری بر خراب کردن رابطه های محبت آمیز بین کمیلی و سینما گران و ......

**پانته آ بهرام : شیرین مآبی غیر عادی اش در ارائه ی جملات و حرکات اضافی اش با دستانش که گاها شبیه رقص می مانست، تاکید مجری بر نقدهای بعضا چشم و گوش بسته ی منتقدین برای فیلم اقلیما و راضی بودن پانته آبهرام در آخر برنامه . اسرار شدیدش بر نگفتن سن اش و ......

**ایرج نوذری : شاید حس می کرد که چون چند تا کار به او پیشنهاد شده دیگه گوی سبقت رو از بقیه دزدیده. بی احترامی به همه ی همکارهای گذشته. مغرور و خودخواه. با چهل و خرده ای سال سن ادعای جالبی است برای بازی کردن ، فقط در نقش اول. تعریف از مدیر برنامه اش . به رخ کشیدن تسلطش برزبان خارجه اش ، کوبیدن فیلم (رازها) . نوذری خیلی ترمز بریده حرف می زد. با این سرعت بالا یا او با مغز به زمین می خورد یا فورا به حاشیه می رود. او ابزار حرفه ای دارد اما اخلاق حرفه ای نه.

**ابراهیم حاتمی کیا : امیدوارم روزی برسد که قدر حاتمی کیا را بیشتر بدانیم. تواضع و صداقتش مصداق عینی آدمی بود که نه دوست دارد نون را به نرخ روز بخورد و نه بلد است ادای روضه خوانهای معترض را در بیاورد. او همانند فیلمهایش جسور و مثل قهرمانانش مظلوم واقع شده.

**رضا صادقی : حضور یک خواننده کمی این حوزه را در برنامه منفعل کرده بود. رضا صادقی آرام و متین بود. به دینداری اش می بالید و خیلی راحت از پا و عصایش می گفت و درد و دل می کرد. شاید یک شب بی دغدغه بود هم برای میهمان و هم برای مجری.